Het gaat hard tegen hard. Religieuzen voelen zich gekrenkt. Liberalen zijn bang dat felbevochten vrijheden afgenomen worden. In het maatschappelijke ‘debat’ wijzen we regelmatig naar de grondwet. En als die niet bevalt, roepen we om nieuwe regels.
Wetten zijn goed. Maar met wetten en regels alleen komen we er niet. Om vreedzaam samen te leven is meer nodig: compassie. Compassie betekent dat je ervoor kiest mee te voelen met de pijn van de getergde moslim. Compassie zorgt ervoor dat je probeert te begrijpen waarom iemand tegen homoseksualiteit kan zijn. Compassie doet niemand onnodig pijn. Compassie betekent dat je een ander behandelt zoals je zelf behandeld wilt worden.
Het verdedigen van rechten en vrijheden is belangrijk. Maar wetten veranderen geen harten. Terwijl dat juist nodig is. Als iemand een verwerpelijke opvatting heeft, is een knetterende discussie niet altijd de beste weg om de mening van die ander te veranderen. Beledigingen en dreigementen zijn meestal ook zinloos.
Verandering is eng. Zeker de aanpassing van diep verankerde overtuigingen. Verandering vraagt daarom om veiligheid. Mensen voelen zich veilig als ze zich gekend weten. Als ze weten dat de ander het goede met hen voor heeft. Daarom is compassie essentieel. Iets om als samenleving voortdurend in te investeren!
'Compassie is een gevoel, maar ook een vaardigheid. Het is verbazingwekkend hoe snel mensen zich hier in kunnen ontwikkelen.'
