Sommige culturen spreken over de aarde als moeder. Mooie metafoor! Stel dat onze moeder op sterven ligt. Ga je dan nog in haar investeren? Absurde vraag! Natuurlijk streef je naar de best mogelijke zorg. Natuurlijk besteed je veel tijd en aandacht aan haar. Natuurlijk probeer je haar in die laatste dagen het best mogelijke te geven.
Compassie vraagt niet naar effect. Compassie lijkt daardoor soms belachelijk. Ben je aardig voor een klootzak, blijft die jou lomp behandelen. Kan zomaar gebeuren! Ware compassie komt voort uit onvoorwaardelijke – ik noem het ‘goddelijke’ – liefde. Als je compassie schenkt om iets bij een ander gedaan te krijgen, is het geen compassie meer.
Misschien hebben al onze inspanningen voor het milieu inderdaad geen zin. Maar dan nog hoop ik dat we met elkaar tot het uiterste gaan in onze zorg voor de planeet. Misschien redden we de aarde niet, maar wel onze menselijkheid, onze waardigheid… onze ziel.
'Compassie is een gevoel, maar ook een vaardigheid. Het is verbazingwekkend hoe snel mensen zich hier in kunnen ontwikkelen.'
